Ogólne czynniki wpływające na wartość liczby koordynacyjnej
Niskie
liczby koordynacyjne
- Małe kationy (metale z pierwszego szeregu przejściowego)
- Duże, objętościowe ligandy.
- Miękkie ligandy i metale na niskich stopniach utlenienia (są bogate w elektrony i nie wymagają dodatkowej gęstości elektronowej od dodatkowych ligandów)
- Obecność ligandów π-akceptorowych
Wysokie
liczby koordynacyjne
- Duże kationy (metale drugiego i trzeciego szeregu przejściowego, pierwiastki bloku f)
- Małe ligandy (nie generujące zatłoczenia sterycznego)
- Metale na wysokich stopniach utlenienia oraz twarde ligandy (np. F-, O2-, etc.)
Szczególnie rzadki
przypadek liczby koordynacyjnej w przypadku kompleksów metali. Najbardziej
znane przykłady to dwa związki metaloorganiczne miedzi oraz srebra z bardzo
dużym ligandem 2,4,6-trifenylofenylowym.
Liczba
koordynacyjna 2
Najczęściej są to
kompleksy Cu(I), Ag(I), Au(I) oraz Hg(II) (wszystkie o konfiguracji d10),
[CuCl2]-, [Ag(NH3)2]+,
[Au(CN)2]-, (R3P)AuCl, [Au(PR3)2]+
(gdzie R = alkil lub aryl). Dla tej liczby koordynacyjnej charakterystyczna
jest geometria liniowa.
Liczba koordynacyjna 5
Liczba
koordynacyjna 3
Dwa ważne rodzaje
struktur: płaski trójkąt oraz piramida trygonalna.
Możliwe jest też utworzenie płaskiego kompleksu "T-kształtnego", jak na przykład w poniższym borylowym kompleksie platyny:
Liczba
koordynacyjna 4
Jest jedną z najpopularniejszych
liczb koordynacyjnych. Najważniejszym motywem strukturalnym dla kompleksów o LK
= 4 jest tetraedr (czworościan foremny). Taki układ tetraedryczny może ulegać
odkształceniom wynikającym z efektów sterycznych, efektów sieci krystalicznej
lub efektów elektronowych.
Kompleksy
tetraedryczne dla jonów o konfiguracji d3 nie są znane. Z kolei dla
metali o konfiguracji d4 otrzymano dotychczas niewiele kompleksów, np.
w przypadku M = Zr, Hf są to układy stabilizowane dużymi ligandami amidowymi,
takie jak [M(NPh2)4] oraz [M{N(SiMe3)2}3Cl]. Poniżej podano
wybrane przykłady prostych kompleksów o budowie tetraedrycznej:
d0:
[VO4]3-, [CrO4]2-, [MoS4]2-,
[WS4]2-, [MnO4]-, [TcO4]-
d1:
[MnO4]2-, [TcO4]2-, [ReO4]2-,
[RuO4]-
d2:
[FeO4]2-, [RuO4]2-
d5:
[FeCl4]-, [MnCl4]2-
d6:
[FeCl4]2-, [FeI4]2-
d7: [CoCl4]2-
d8:
[NiCl4]2-, [NiBr4]2-
d9:
[CuCl4]2- (zniekształcony tetraedr)
d10:
[ZnCl4]2-, [HgBr4]2-, [CdCl4]2-,
[Zn(OH)4]2-, [Cu(CN)4]3-, [Ni(CO)4]
Struktura Ni(CO)4 |
Niektóre proste aniony (np. [CoF4]2-, [NiF4]2-) mogą mieć struktury polimeryczne, w który jon metalu znajduje się w
otoczeniu oktaedrycznym.
Drugim motywem strukturalnym dla kompleksów o LK = 4 jest
płaski kwadrat. Jest to geometria
dużo rzadsza i powiązana w szczególności z konfiguracją d8 dla jonu metalu (aczkolwiek zdarzają się wyjątki, np.
dla konfiguracji d7: [Co(CN)4]2-). W
niektórych przypadkach (np. ze względu na wielkość ligandów, następują odkształcenia
od idealnej struktury kwadratowej). Oto przykłady kilku kompleksów
płaskowadratowych:
Interesującym (czytaj: fajnym :) przykładem kompleksu o strukturze płaskiego kwadratu jest pirytion cynku (ang. zinc pyrithione). Związek ten, opisany po raz pierwszy w latach 30 ubiegłego wieku, wykazuje działanie antybakteryjne, przeciwgrzybiczne oraz przeciwłojotokowe. Ze względu na te właściwości, stosowany jest w szamponach oraz preparatach przeciwłupieżowych. Na zdjęciu po prawej wycinek etykiety szamponu 'Head & shoulders', myślę że łatwo można odnaleźć nasz cynkowy składnik ;)
Z kolei następny kompleks można nazwać wprost wyjątkowym! Są ku temu trzy powody:
- Jest to pierwszy prawdziwy związek kompleksowy zawierający jako ligandy... atomy gazu szlachetnego!
- Jest to związek złota na +2 stopniu utlenienia, co samo w sobie jest rzadkością
- Jest to związek 'szlachetnego' złota oraz gazu szlachetnego!
Poniżej podana jest reakcja otrzymywania tego unikatowego indywiduum. Kompleks tworzy ciemno-czerwone krzyształy, stabilne do temperatury -78o, pod wysokim ciśnieniem Xe.
Ale… czasami natura
bywa przewrotna. ^_^ W tym samym
krysztale podwójnej soli kompleksowej [Cr(en)3][Ni(CN)5]
anion [Ni(CN)5]3-
jest obecny zarówno w postaci piramidy o podstawie kwadratu jaki i
zniekształconej bipiramidy trygonalnej!
Pospolite ligandy dwukleszczowe
Liczba
koordynacyjna 6
The most popular
coordination numb3r ever! Prawie
wszystkie kationy tworzą związki kompleksowe o tej liczbie koordynacyjnej.
Znakomita większość kompleksów przyjmuje kształt bipiramidy tetragonalnej,
czyli oktaedru. Podobnie, jak ma się to w przypadku innych liczb koordynacyjnych, bardzo często następuje deformacja idealnego wielościanu. Szczególnie uwidacznia się to w przypadku kompleksów metali d4 (wysokospinowe), d7
(niskospinowe) oraz d9 (efekt
Jahna-Tellera). Efekt ten (oraz możliwe rodzaje odkształceń) zostanie szerzej omówiony na łamach bloga przy innej okazji ;)
Drugi możliwy motyw strukturalny (nie licząc rzecz jasna wyżej wspomnianych odkształceń od idealnej geometrii oktaedrycznej) to słup trygonalny.
Podane poniżej kompleksy acetyloacetonianowe manganu z diaminami są dobrym przykładem, jak upakowanie w sieci krystalicznej może wpływać na geometrię kompleksu w przypadku tej samej liczby koordynacyjnej. Kompleks z bipirydyną ma budowę słupa trygonalnego, natomiast kompleks z fenantroliną jest oktaedryczny. Warto zauważyć, iż obliczona różnica energetyczna pomiędzy obiema strukturami jest niewielka, a co za tym idzie - preferencja dla geometrii słupa trygonalnego w przypadku pierwszego kompleksu jest obserwowana tylko w ciele stałym.
Liczba koordynacyjna 7
Podane poniżej kompleksy acetyloacetonianowe manganu z diaminami są dobrym przykładem, jak upakowanie w sieci krystalicznej może wpływać na geometrię kompleksu w przypadku tej samej liczby koordynacyjnej. Kompleks z bipirydyną ma budowę słupa trygonalnego, natomiast kompleks z fenantroliną jest oktaedryczny. Warto zauważyć, iż obliczona różnica energetyczna pomiędzy obiema strukturami jest niewielka, a co za tym idzie - preferencja dla geometrii słupa trygonalnego w przypadku pierwszego kompleksu jest obserwowana tylko w ciele stałym.
Liczba koordynacyjna 7
Mechanizm chelatacji przez ligandy kleszczowe przebiega etapowo, spójrzmy na poniższy schemat, gdzie w uproszczeniu przedstawiono kompleksowanie etylenodiaminy do akwajonu metalu:
1 komentarz:
bardzo pomocne :)
czekam na zmianki o efekcie Jahna Tallera.
Prześlij komentarz