Hard and
Soft Acids and Bases Theory – Teoria kwasów i zasad miękkich i twardych
Ralph G. Pearson (1963)
Ralph G. Pearson (1963)
Ujęcie
reakcji chemicznych oraz ich mechanizmów, a także stabilności związków
chemicznych, w kontekście reakcji kwasowo-zasadowych.
- Twarde kwasy wiążą przede wszystkim twarde zasady.
- Miękkie kwasy wiążą przede wszystkim miękkie zasady.
- Kombinacje twardy-miękki również możliwe, ale mniej preferowane.
Twarde
kwasy:
- mały promień atomowy/jonowy
- wysoki ładunek dodatni (bądź dodatnia polaryzacja)
- wysoki stopień utlenienia
- niewielka polaryzowalność
- LUMO o wysokiej energii
Twarde
zasady:
- wysoka elektroujemność
- mały promień atomowy/jonowy
- niewielka polaryzowalność
- HOMO o niskiej energii
Miękkie
kwasy: duży promień atomowy/jonowy
- mały ładunek
- niski stopień utlenienia (włącznie z zerowym)
- duża polaryzowalność
- LUMO o niższej energii niż twarde kwasy
Miękkie
zasady:
- duży promień atomowy/jonowy
- niewielka elektroujemność
- duża polaryzowalność
- HOMO o niższej energii niż twarde zasady
Reakcje w ujęciu HSAB
Przykłady
Rozpuszczalność halogenków
srebra:
AgF; Kso =
205
AgCl; Kso =
1.8∙10-10
AgBr; Kso =
5.2∙10-13
AgI; Kso =
8.3∙10-17
Ag+
- miękki kwas, I- - miękka zasada; oddziaływanie miękki – miękki
bardzo korzystne, charakter wiązania bardziej kowalencyjny; ogólnie też z tym
rodzajem odziaływań wiąże się niska rozpuszczalność związków oraz obecność
zabarwienia. Brak barwy oraz wysoka rozpuszczalność – zwykle oddziaływania
twardy – twardy, ale są wyjątki od tej reguły (np. halogenki litu)
Związki
złota:
Au2O
oraz AuF nie istnieją.
Au+
- miękki kwas, O2-, F- - twarde zasady; oddziaływania
miękki – twardy niekorzystne
AuF3
oraz Au2O3 – związki znane i stabilne
Au3+
- twardy kwas, O2-, F- - twarde zasady; oddziaływania
twardy – twardy korzystne
Addukty
związków złota(I) z fosfinami i tiolami
Tworzenie
się karbonylków metali (metal na zerowym stopniu utlenienia – miękki, CO –
miękki, oddziaływania miękki – miękki korzystne.
Katalizatory
metaliczne ulegają łatwo zatruciu związkami siarki oraz fosforu (oddziaływania
miękki – miękki)
Teoria HSAB to praktycznie alchemia. Nie wiem, czy ktos w dzisiejszej nauce tego jeszcze uzywa.
OdpowiedzUsuńIstnieje wiele teorii (np. orbitali molekularnych, pola ligandow, etc.) pozwalajacych znacznie lepiej zracjonalizaowac relatywna stabilnosc roznych adduktow, kompleksow, etc.
Z reszta HSAB czesto nie sprawdza sie w praktyce. Na przyklad na ostatnim schemacie we wszystkich przykladach jednym z ligandow dla Au+ (jon "miekki") jest Cl- (jon "twardy"). To nie przypadek. Cl- jest jest lepszym ligandem dla Au+ niz wiele "miekkich" anionow, jak na przyklad PhS-.
Z jednym należy się zgodzić - HSAB w pewnym sensie jest "rule of thumb", tj. zbiorem pewnych reguł, które w większości się sprawdzają, ale maja tylko charakter przybliżony. Niemniej jednak teorię HSAB starano się racjonalizować na gruncie obliczeń kwantowomechanicznych oraz z pewnym powodzeniem próbowano nadać jej charakter ilościowy. Rzecz jasna, jak już wspomniałeś, są inne czynniki decydujące o trwałości poszczególnych układów, wiele z nich jest natury dość subtelnej (np. rozważania dotyczące energii sieci krystalicznej, wielkości promieni jonowych, polaryzowalności, teorii MO, efektów relatywistycznych, etc.). Jednakże mimo pewnych ograniczeń uważam HSAB za sprawę godną uwagi i wartą do zrozumienia i opanowania.
OdpowiedzUsuńCo do AuCl - akurat tak się składa, iż nie jest to związek specjalnie stabilny, łatwo ulega dysproporcjonowaniu do metalicznego złota i Au(III). Koordynacja z ligandami będącymi miękkimi donorami stabilizuje ten układ. Zatem Cl- nie jest w cale takim idealnym partnerem dla Au(I) ;)
Polecam:
OdpowiedzUsuńMayr, H. et al. Angew. Chem. Int. Ed. 2011, 50, 6470-6505.
Btw.
OdpowiedzUsuńKoordynacja drugiego chlorku do AuCl, czyli tworzenie AuCl2-, rowniez stabilizuje zwiazek.
Znam dobrze te publikację ;)
OdpowiedzUsuńI cały czas podkreślam - zgadzam się z krytycyzmem wobec HSAB, jednak nie uważam, aby całkowicie negować tą teorię (czy właściwie - zbiór pewnych ogólników) :)